DİJİTAL MEDYA VE SOSYALLEŞME: 6-12 YAŞ ÇOCUKLARIN SOSYALLEŞMESİNE DAİR EBEVEYN GÖRÜŞLERİ (İSTANBUL ÖRNEĞİ
Author:
Abstract
Bilgisayar ve internet odaklı dijital medya, çocuk oyunlarını, çocuk eğitimini ve onların sağlığını, daha geniş anlamda çocukların sosyalleşmesini de etkilenmektedir. Dijital medya teknolojisiyle oluşturulmuş sosyal paylaşım siteleri bireysel ve toplumsal yaşama yeni bir alan açmaktadırlar. Dijital medyanın tüm bu pozitif görünen etkileri yanında, sosyal yaşamda çocukları tehdit eden birçok olumsuz eylem ve görüntüleri de barındırmaktadır. Çocukların uzun süre interneti kullanmaları sebebiyle internet bağımlılığı hızla yayılmaktadır. Bu bağımlılık çocukların her bakımdan gelişimlerini olumsuz etkilemektedir.Çocuklar giderek daha çok dijital medya ile etkileşim içinde olmaktadır. Bu etkileşimler çocukların sosyalleşmesinde gittikçe artmaktadır. Kentsel aileler, komşu, akraba, mahalle sakinleri ve doğal ortamları ile ilişkilerinin niteliği bu etkileşimin artmasında etkili olabilmektedir. Buna karşın geleneksel sosyalleştirici kurumların etkileri giderek azalmaktadır. Bu nitel çalışmada, tüme varımsal bir yöntem izlenmiş olup, yarı yapılandırılmış mülakat ve gözlemlerden yararlanılmıştır. İstanbul’un Küçükçekmece, Şişli ve Üsküdar ilçelerinde yaşayan ebeveynlerin gözlem, deneyim ve düşüncelerine göre çocuk-dijital medya etkileşimleri değerlendirilmiştir.
Keywords
Abstract
Computerand internet-baseddigitalmediaeffectschildren'sgames, children'seducationandtheirhealth, morebroadly, thesocialization of children. Socialnetworkingsites, whicharebased on digitalmediatechnologyhaveconstitutednewspacesforindividualandsocial life. Duetothechildrenuse of the internet long-term, internet addiction has beenspreadingrapidly. The internet addictionaffectschildren'sdevelopment in allrespectsnegatively. Children is gettingincreasingly in interactionwithsocialmedia. Thenature of theirrelationswith urban families, neighbours, relatives, neighbourhoodresidentsandtheirnaturalenvironments can have an effect on theincreasing of thisinteraction. On thecontrary, theeffect of traditionalinstitutions is graduallydecreasing. Inthisqualitativestudy, an inductivemethod, and semi-structuredinterview, observationsareused. Positiveandnegativeconsequences of digitalmediaandchildrenrelationsareevaluatedaccordingtotheparents’ observations, experiencesandthoughtswhoareliving in İstanbul'sdistricts Küçükçekmece, Şişli and Üsküdar.