Author:
Abstract
Araştırmanın amacı, ortaöğretim öğrencilerinde yalnızlık ve yaşam doyumunun eğitim araştırmalarının önemli değişkenlerinden birisi olan akademik başarının anlamlı bir yordayıcısı olup olmadığını belirlemektir. Veriler 2015-2016 öğretim yılında, Doğu Karadeniz Bölgesindeki bir ilde bulunan sekiz farklı ortaöğretim kurumunda öğrenim gören 630 öğrenciden elde edilmiştir. İlişkisel tarama modelinde olan bu araştırmada veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu, 20 maddeden oluşan UCLA Yalnızlık Ölçeği ile beş maddeden oluşan yaşam doyumu ölçeği kullanılmıştır. Mevcut uygulama için UCLA yalnızlık ölçeğinin tespit edilen güvenirlik katsayısı .81, yaşam doyumu ölçeğinin ise .69’dur. Araştırma sorusunu cevaplamak için çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Yaşam doyumunun akademik başarının anlamlı bir yordayıcısı olmadığı, genel yalnızlık puanlarının ise akademik başarıyı negatif yönde yordadığı ve akademik başarının .036’sını genel yalnızlık puanının açıkladığı tespit edilmiştir. Genel yalnızlık puanları yükseldikçe akademik başarının azaldığı, genel yalnızlık puanları azaldıkça akademik başarı düzeyinin yükseldiği bulunmuştur. Akademik başarının düşük düzeyde gerçekleşmesi istenmeyen bir durum olduğu gibi, genel yalnızlık da istenmeyen bir durumdur. Bu bakımdan, genel yalnızlık puanının akademik başarıyı negatif yönde yordaması beklenen bir sonuç olarak yorumlanabilir. Yalnızlık yaşayan öğrencilerin bu sorunlarının giderilmesinin veya azaltılmasının akademik başarıya pozitif yönde etki yapabileceği söylenebilir
Keywords
Abstract
The purpose of this research is to determine whether the life satisfaction and loneliness are significant predictor of academic success, one of the key variables in educational research. Data were obtained from 630 students in eight different secondary schools located on the east coast of the Eastern Black Sea Region during the 2015-2016 school year. Personal information form, UCLA loneliness scale and life satisfaction scale were used as data collection tool in this research. In this research, the reliability coefficient of the UCLA loneliness scale was found 0.81, and the reliability coefficient of the life satisfaction scale was found 0.69. Multiple linear regression analysis was performed to answer the research question. In academic achievement, life satisfaction was not a significant predictor, but loneliness was negative predictor. Overall loneliness score describes .036 of academic achievement. It has been found that as the general loneliness scores increase, the academic achievement decreases and as the general loneliness scores decrease, the academic achievement level increases. General loneliness is also undesirable, as it is undesirable to have a low academic achievement. From this point of view, the academic success of the general loneliness score can be interpreted as an expected outcome of the negative direction procedure. It can be said that solving these problems of students who are lonely can make a positive impact on academic achievement.