Author :
Abstract
Bu araştırma, Mekki ve Medeni surelerde 49 yerde geçen rükû ve secde kelimelerinin tamamının incelenmesini ele almaktadır. Karşılaştırmalı analitik yorumlara ek olarak, filolojik, şer’î ve mecazî anlamları da verilecektir. Bu bağlamda ayetler on üç konu olarak sınıflandırılacaktır. Akabinde her konu kitap, sünnet, eser ve müfessirlerin görüşleri ve yorumları ile incelenecektir. Ayrıca ayetlerin bağlamı hukukî olarak da değerlendirilecektir. Rükû ve secdenin içinde geçtiği ayetlerin garip kelimelerini, zayıf ve güçlü anlamlarını, araştırılması gereken hususların araştırılması ve açığa çıkarılması, aynı zamanda belagat yönünden de incelenmesi hedeflenmektedir.
Keywords
Abstract
This research examines the entire word prostration in 49 places in the Mekki and Madani periods. In addition to comparative analytical interpretations, their philological, evil and metaphorical meanings will also be given. In this context, the verses will be classified as thirteen subjects. Afterwards, each subject will be examined with the opinions and interpretations of books, circumcision, works and manuscripts. In addition, the context of the verses will be considered legally. It is aimed to investigate and reveal the strange words, weak and strong meanings of the verses in which the prostration takes place, and also to examine them in terms of eloquence.
Keywords
- Buhârî, M. (2015). Sahihu’l-Buharî. Daru’l- Hadara.
- Ebu Dâvûd, S. (1997). Sünen. Daru İbn Hazm.
- Ebu Hayyan, M. (1403). el-Bahru’l-muhit. Daru’l-Fikr.Ezherî, M. (1411). Tehzibu’l-luğati. Daru’l-Mısriyyeti.Ferra, Y. (1980). Meâni’l-Kur’ân. Alemu’l-Kutub.Halil, A. (1408). el-Ayn. Müessesetü’l-A’lamî.
- el-Ğırnatî, A. (1403). Melaku’t-te’vil, thk. Said Fellah. Daru’l-Ğarbi’l-İslami. Izutsu, T. (1991). Kur’an’da dînî ve ahlâkî kavramlar. Pınar Yayınları.
- İbn Âşûr, M. (1984). Tefsiru’t-tahrir ve’t-tenvir. Darut’-Tunusiyye.
- İbn Kudâme, A. (1404). Ravdatu’n-nazır. Mektebetu’l-Maarif. İbn Mâce, M. (1996). Sunen. Daru’l-Marife.
- İbn Manzûr, M. (2010). Lisânü’l-ʿarab. Darü Sâdır.İbn Mücâhid, A. (1400). es-Seb’a. Daru’l-Meârif.
- Kurtubî, M. (1993). el-Câmiʿ li ahkâmi’l-Kur’ân. Dâru’l Kutub’ul-İlmiyye. Müslim, H. (1987). Camiu’s- sahih. Daru’r-Reyyan.
- Nahhas, A. (1408). Meani’l-Kur’âni’l-kerim. Merkez İhyai’t-Turas. Nesâî, A. (1981). Sünen. Çağrı Yayınları.
- Şınkītî, M. (1403). Advau’l- beyan fi idahi’l-Kur’âni bi’l- Kur’ân. Mecmeu’l-Fıkhi’l-İslami. Şemseddin, S. (2004). Kamus-i Türki. Kapı Yayınları.
- Taberî, M. (1987). Câmi’u’l- beyân an te’vîli’l-Kur’ân. Daru’l- Hadis.Tirmizî, M. (1975). el- Camiu’s-sahih. Mektebetu Mustafa Elbani. TDK, Türkçe sözlük. Ankara.
- Yazır, M. (1997). Alfabetik İslâm hukuku ve fıkıh ıstılâhları kâmusu. Eser Neşriyat. Zebîdî, M. (1390). Tacu’l-arus. Matbaatu’l- Hukumet.
