Author :
Abstract
Bu çalışma, dijital sanat küratörlüğü alanında sanatçılar, küratörler ve teknoloji sağlayıcılarından oluşan üç farklı aktör grubundan elde edilen içgörülere dayanan üçlü bir iş birliği modeli sunmaktadır. Araştırma, bu aktörlerin nasıl etkileşim kurduğunu, rollerini nasıl müzakere ettiklerini ve dijital sanat eserlerinin küratörlüğü ile sergilenmesinde teknolojik araç ve çözümleri nasıl entegre ettiklerini incelemektedir. Aktörler arası etkileşimleri haritalamanın yanı sıra, çalışma dijital küratörlüğün küratör merkezli bir uygulamadan daha katılımcı ve çok aktörlü bir sürece nasıl dönüştüğünü de ortaya koymayı amaçlamaktadır. Nitel veriler, her biri bir aktör grubunu temsil eden üç uzmanla yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Kod–kategori–tema analizi kullanılarak, çalışma çağdaş dijital sergileri şekillendiren değişen roller, teknolojik bağımlılıklar ve iş birliği çerçevelerini incelemektedir. Bu analiz, aktör profilleri arasında roller, etkileşim kalıpları, karşılaşılan zorluklar ve teknolojiye dayalı çözümlere odaklanarak temel yakınsama ve ayrışma noktalarını belirlemektedir. Bu analitik yaklaşım, yalnızca küratöryel süreçte yinelenen zorlukları tanımlamakla kalmaz, aynı zamanda aktörlerin iş birliği modelinde bunları ele almak için kolektif olarak geliştirdikleri yeni stratejileri de ortaya koyar. Çalışma, dijital çağda küratöryel uygulamalara sürdürülebilir ve uyarlanabilir bir şekilde entegre edilebilecek işbirlikçi bir yapıyı gösteren görselleştirilmiş bir modelle sonuçlanmaktadır. Bulgular, dijital sanat sergilerinde disiplinlerarası iş birliğini anlamaya hem teorik hem de pratik katkılar sunmakta; akademik tartışmalar için kavramsal bir çerçeve ve uygulayıcılar için bir yol haritası önermektedir.
Keywords
Abstract
This study presents a triadic collaboration model in the field of digital art curation, based on insights from three distinct actor groups: artists, curators, and technology providers. The research explores how these actors interact, negotiate roles, and integrate technological tools and solutions in the curation and exhibition of digital artworks. In addition to mapping the interactions among actors, the study aims to reveal how digital curation is transforming from a curator-centered practice into a more participatory and multi-actor process. Qualitative data were gathered through semi-structured interviews with three experts, each representing one actor group. Using a code–category–theme analysis, the study examines shifting roles, technological dependencies, and collaborative frameworks shaping contemporary digital exhibitions. This analysis identifies key convergence and divergence points across actor profiles, focusing on roles, interaction patterns, challenges encountered, and technology-driven solutions. This analytical approach not only identifies recurring challenges within the curatorial process but also articulates the new strategies collectively developed by the actors in the collaboration model to address them. The study concludes with a visualized model demonstrating how a collaborative structure can be integrated into curatorial practices in the digital era in a sustainable and adaptable way. The findings contribute both theoretically and practically to the understanding of interdisciplinary collaboration in digital art exhibitions, offering a conceptual framework for academic discourse as well as a roadmap for practitioners in digital art exhibitions.
