Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, disleksi teşhisi konmuş öğrenciye drama yöntemiyle okuma yazma öğretiminin etkililiğini belirlemektir. Bu amaçla dislektik çocuklara drama yöntemiyle okuma yazma öğretiminin etkililiğini mevcut şekliyle belirlemek hedeflendiği için vaka çalışması yapılmıştır. Çalışmanın evrenini 2018/2019 Eğitim öğretim yılı içinde Ankara ili merkez ilçesinde disleksi teşhisi almış çocuklar oluşturmaktadır. Çalışmanın örneklemini evde özel eğitim dersi alan disleksi teşhisi konmuş ikinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak araştırmacı tarafından oluşturulan ‘Kişisel Bilgi Formu’, ‘Harfleri Tanıma Kontrol Formu’, ‘Yazma Testi’ Görüşme Formları’, ‘Drama Etkinlikleri’, ‘Ses Kayıtları’, fotoğraf kullanılmıştır. Veri toplama araçlarından elde edilecek verileri, çözümlemek ve değerlendirmek üzere içerik analizi tercih edilmiştir. Öğrenciye araştırmacının da etkinliklere katılımıyla on iki drama etkinliği uygulanmıştır. Etkinlik sonrası görüşmeler yapılmış, gözlem formu doldurulmuştur. Araştırmanın sonunda öğrencinin etkinliklerle elde ettiği bilginin kalıcı hale gelmesinde drama yönteminin olumlu katkısının olduğu ortaya çıkmıştır. Öğrenci yaparak yaşayarak öğrendiği, etkinliklerde aktif olarak yer aldığı için drama yönteminin, öğrenmenin kalıcılığını artırdığı düşünülmektedir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to determine the effectiveness of teaching reading and writing by using drama method to a student diagnosed with dyslexia. For this purpose, a case study was conducted since it was aimed to determine the effectiveness of teaching of reading and writing by using the method of dyslexic children. The population of the study consists of children diagnosed with dyslexia in the central district of Ankara in the 2018-2019 academic year. The sample of the study consists of a second-year student with dyslexia who has received special education at home. ‘Personal Information Form’, ‘Letters Recognition Control Form’, ‘Writing Test’, ‘Interview Forms’, ‘Drama Activities’, ‘Voice Recording’ and photographs were used as date collection tools. Content analysis was preferred to analyse and evaluate the data to be obtained from the data collection tools. Twelve drama activities were applied to the student with the participation of the researcher. After the event, interviews were made and observation form was completed. At the end of the research, it was found out that drama method had a positive effect on the permanence of the knowledge obtained through activities. It is thought that drama method increases the permanence of learning since it is learned by living as a student and takes an activity part in the activities.
Keywords
- Adıgüzel, Ö. (2010). Eğitimde yaratıcı drama. Ankara: Naturel Yayınevi.
- Babayiğit, Ö. (2016). İlk okuma yazma öğretiminde oyunla öğretim yöntemi uygulamaları. Dok- tora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
- Balcı, E. (2017). Disleksi: Tanımı, sınıflandırması ve belirtileri dyslexia: Definition, classification and symptoms. Journal of Educational Studies, 4(2), 166-180.
- Bay, Y. (2008). Ses temelli cümle yöntemiyle ilkokuma yazma öğretiminin değerlendirilmesi (Ankara İli Örneği). Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Berninger, V. (2000). Dyslexia the invisible treatable disorder: The story of Einstein’s Ninja Turt- les. Learning Disability Quarter, 24, 141-157.
- Browder, D. M. ve Snell, M. E. (2000). Teaching functional academics. In M. E. Snell ve F. Brown (Ed). Instruction of students with setere disabilities, (pp. 493-543). NewJersey; Merrill Publishing Company.
- Cresswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry and research design. (2nd ed.). Thousand Oaks, CA; Sage.
- Doğangün, B. (2008). Özel eğitim gerektiren psikiyatrik durumlar. Türkiye’de Sık Karşılaşılan Psikiyatrik Hastalıklar Sempozyum Dizisi, 62, 157-174.
- Gleason, J. B. (2005). The development of language, 6/e.
- Guardiola, J. G. (2001). The evolution of research on dyslexia. Anuario de psicologia, 32(1), 3-30.
- Güneş, F. (2003). Okuma-yazma öğretiminde cümlenin önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13(13), 39.
- Kuş, E. (2007). Nicel-nitel araştırma teknikleri: Sosyal bilimlerde araştırma teknikleri: Nicel mi? Nitel mi? Ankara: Anı Yayıncılık.
- Mastropieri, M. A. & Scruggs, T. E. (2004). The inclusive clasroom strategies for effective instruc- tion, (2nd ed.),Ohio: Merril Prenticwe Hall.
- MEB. (2010). Okullarımızda neden niçin nasıl kaynaştırma yönetici, öğretmen ve aile kılavuzu. http://orgm.meb.gov.tr/alt_sayfalar/yayimlar/kaynastirma/kaynastirma.pdf sayfasından erişilmiştir. MEB.(2019). Türkçe dersi öğretim programı. http://mufredat.meb.gov.tr/ Program Detay.aspx?PID=663 sayfasından kazanımlara erişilmiştir.
- Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma. (Çev. Ed: S. Turan), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Miller, J. & Schwanenflugel, P.J. (2006). Prosody of syntactically complex sentences in the oral reading of young children. Journal of Educational Psychology, 98(4), 839–853.
- O'Neill, C. & Lambert, A. (1990). Drama structures a practical handbook for teachers. London: Heinemann Educational Book Inc.
- Ömeroğlu, E. (1992). Okul öncesi işitme engelli çocukların kaynaştırılmasında yaratıcı drama eğitimin kullanılması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 1(02), 31-33.
- Önal, İ. (2010). Tarihsel değişim sürecinde yaşam boyu öğrenme ve okuryazarlık: Türkiye dene- yimi. Bilgi Dünyası, 11(1), 101-121.
- San, İ. (2002). Eğitimde yaratıcı drama, yaratıcı drama 1985–1995 yazılar. H. Ö. Adıgüzel (Ed.), Ankara: Naturel Yayınları.
- Stake, R. (2003). Case studies. N. Denzin and Y. S. Lincoln (Ed.). Strategies of qualitative inguiry içinde (ss. 134-164), Thousand Oaks, CA: Sage.
- Şenel, H. G. (1998). Okuma güçlüğü olan ve olmayan ilkokul öğrencilerinin okuma düzeylerinin ve dislektik özelliklerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (6. Baskı). Anka- ra: Seçkin Yayıncılık.
- Young, B. J., & Kellogg, T. (1993). Science attitudes and preparation of preservice elementary teachers. Science Education, 77(3), 279-291.
- Yüksel, M. Y. (2017). Özel eğitim ve rehberlike. Pegem Atıf İndeksi, 284-307.
