Bir önermenin eyleminin gerçekleşmesine yönelik konuşurun yönlendirici tutumlarını ifade eden yükümlülük kipliği Palmer (2001) tarafından izin, zorunluluk ve emir kipliği olmak üzere üç türe ayrılmıştır. Bu çalışmada söz konusu alt kiplik türlerinin taşıdığı yükümlülükten ziyade, her üç kiplik türünde de ortak olan istek kavramı üzerinde durulmuştur. Klasik gramer çalışmalarında kip sistemi bildirme (haber) ve tasarlama (dilek-istek) olarak ayrılmaktadır. Bildirme kipleri zaman ile ilişkili iken tasarlama kipleri de istek kavramını taşımalarından ötürü dilek-istek kipleri olarak değerlendirilmektedir. Tasarlama kiplerinin alt türleri ile büyük oranda benzerlik gösteren yükümlülük kipliğindeki istek kavramı üzerinde durulması gereken bir konu olarak görülmüştür. Bu çalışmada kısaca yükümlülük kipliği ve istek kavramı hakkında bilgi verildikten sonra, izin, zorunluluk ve emir kipliklerinde istek ayrı başlıklar altında konuşur-kılıcı odaklı olmak üzere iki yönlü açıklanmıştır.
The deontic modality which expresses the obliger attitudes of the speaker towards the realization of the action of a proposition, is divided into three types by Palmer (2001): permissive, obligative and commissive. In this study, rather than the obligation of the sub-modality types, the concept of desire, which is common to all three modality types, is emphasized. In traditional grammar studies, the mode system is divided into indicative mood and subjunctive mood. While indicative moods are related to tense, subjunctive moods are considered as wish-request moods because they carry the concept of desire. The concept of desire in deontic modality, which is largely similar to the subtypes of subjunctive moods, was seen as an issue to be emphasized. In our study, after briefly informing about the deontic modality and the concept of desire, in Palmer's deontic modality (permissive, obligative and commissive) consept of desire is explained in two ways: speaking-oriented and agent-oriented.