Author :
Abstract
19. Yüzyılın sonlarında ortaya çıkan Kübizm, Fütürizm, Dada, Sürrealizm, gibi devrimsel hareketlerin etkisiyle yeni bir görsel anlayışa ulaşan grafik tasarımın, özellikle Ekspresyonist, Dadacı ve Sürrealist sanatçıların girişimleriyle hareketli tasarımlara dönüştüğü görülür. 19. Yüzyıl sinemasında bilgi ve tanıtım yazılarıyla ilk örneklerini veren hareketli grafik tasarımın, deneysel sinema çalışmalarıyla ile birlikte anlatım dilinin bir parçası haline geldiği gözlemlenir. Teknik imkanlar arttıkça hareketli grafik tasarımın önce sinemanın ardından da televizyonun vazgeçilmez ögeleri arasında yerini aldığı görülür. Bilgisayar teknolojisindeki gelişmeler hareketli grafik tasarımda geleneksel yöntemlerin yerini sayısal ortamdaki yazılımlara bırakırken, grafik sanatçılarının fiziki olarak yarattığı tasarımların yerini, sınırlarını yine hayal gücünün belirlediği ancak malzemesini sınırsız bir sanal dünyadan alan üretimlere almaya başlar. Deneysel sinema ile gelişen hareketli grafik tasarımın sinema jenerikleriyle gelişen, televizyon ile sağlamlaşan ve günümüzde dijitalleşme ile birlikte artan kullanım alanlarının yanı sıra üretim aşamasında oluşan teknik değişimlerin ele alınacağı bu çalışmada, hareketli grafik tasarımların dijitalleşme (sayısallaşma) ile birlikte oluşan devrimsel ivmesine dikkat çekilecektir.
Keywords
Abstract
It is seen that graphic design, which reached a new visual understanding with the effect of revolutionary movements such as Cubism, Futurism, Dada, Surrealism, which emerged at the end of the 19th century, turned into moving designs, especially with the initiatives of Expressionist, Dadaist and Surrealist artists. It is observed that animated graphic design, which gives its first examples with information and promotional articles in 19th century cinema, has become a part of the language of expression with experimental cinema studies. As the technical possibilities increase, it is seen that motion graphic design has taken its place among the indispensable elements of cinema and then television. While the developments in computer technology leave the traditional methods in motion graphic design to the software in the digital environment, the designs physically created by the graphic artists are started to be replaced by the productions whose boundaries are determined by the imagination but whose material is from an unlimited virtual world. In this study, in which technical changes occurring during the production phase as well as the usage areas of motion graphic design developed with the experimental cinema, developed with cinema generics, strengthened with television and increasing with digitalization today, the revolutionary acceleration of motion graphic designs formed with digitization (digitization) will be emphasized.
Keywords
- Adamowicz, E. (2001). Bodies Cut and Dissolved: Dada and Surrealist Film. Alex Hughes/James S. Williams (Hg.): Gender and French Cinema, Oxford/New York: Berg, 19-33.
- Avcı Tuğal, S. (2018). Oluşum süreci içinde dijital sanat. İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
- Curran, S. (2000). Motion graphics: graphic design for broadcast and film. Rockport Publishers.
- da Costa Ferreira, P. D. (2013). Avant-garde and experimental cinema: From film to digital Workshop for painting students.
- Drate, S., Robbins, D. & Salavetz, J. (2006). Motion by design. Laurence King Publishing.
- Krasner, J. (2013). Motion Graphic Design: Applied Historyand Aesthetics. Taylor & Francis. S. 10.
- Meggs, P. B. & Purvis, A. W. (2016). Meggs' history of graphic design. John Wiley & Sons.
- Merdeşe, T. (2017). Yeni Medya Sanatında Devingen İmgeler: Video Alanlar.
- Matamala, A. ve Orero, P. (2011). Opening credit sequences: Audio describing films within films. International Journal of Translation, 23(2), 35-58.
- Manovich, L. (1999). Avant-garde as Software. Online at: http://manovich.net/content/04- projects/027-avant-garde-as-software/24_article_1999.pdf S.1-20.
- Manovich, L. (2006). After effects, or velvet revolution in modern culture, part 1. Unpublished manuscript, retrieved September, 9. http://manovich.net/content/04-projects/052-aftereffects-part-1/50_article_2006.pdf S.1-22.
- Özderin, S. (2019). Grafik Tasarım Eğitiminde Akademik İlkeler. Journal of International Soci- alResearch, 12(66). S.517-532.
- Van Dijk, J. (2016). Ağ toplumu. Epsilon Yayıncılık Ltd. Sti. S.23, 24, 293.
- Yu, L. (2008). Typography in film title sequence design. Iowa State University.
