Author :
Abstract
Doğa turizmi, bireylerin doğal bir ortamda dinlenmek, farklı kültürleri görmek ve doğa ile iç içe olmak, şehirlerin kalabalığından, gürültüsünden ve hava kirliliğinden uzaklaşmak amacıyla kırsal alanda kalmayı tercih ettikleri bir turizm türüdür. Turizmin farklı yönleriyle önemi ve birçok ekonomik alanı yakından ilgilendiren bir faaliyet olması ticaret, tarım ve sanayi gibi bir politika olarak ele alınmasını zorunlu kılmaktadır. Türkiye'de 1963 yılından bu yana uygulanan Planlı Kalkınma Dönemi'nde turizm sektörü ile ilgili birçok önlem alınmış ve uygulamaya konul-muştur. Bu çalışmanın amacı, doğa turizmi ile ilgili ulusal turizm politikalarını beş yıllık kalkınma planları kullanarak değerlendirmektir. Bu araştırmada nitel analiz yöntemlerinden içerik analizi tekniği kullanılmış ve elde edilen veriler MAXQDA analiz programı ile analiz edilmiştir. 1963 yılından itibaren hazırlanan tüm kalkınma planlarında turizmin yer aldığı tespit edilmiştir. Tüm kalkınma planları için yapılan kelime bulutu şemasında kırsal turizm, sürdürülebilirlik, ekoturizm, doğa, yerel ve politika kelimelerine daha sık yer verildiği görülmüştür.
Keywords
Abstract
Nature tourism is a type of tourism in which individuals prefer to stay in a rural area to rest in a natural environment, seeing different cultures, and being intertwined with nature, away from the crowds, noise, and air pollution of the cities. The importance of tourism with its different aspects and the fact that it is an activity that is closely related to many economic fields necessitates it to be handled as a policy such as trade, agriculture, and industry. During the Planned Development Period, which has been implemented in Turkey since 1963, many measures have been taken and put into practice regarding the tourism sector. The purpose of this study is to evaluate national tourism policies related to nature tourism by using five-year development plans. In this research, content analysis technique, one of the qualitative analysis methods, was used and the data obtained were analyzed with the MAXQDA analysis program. It has been determined that tourism has been included in all development plans prepared since 1963. In the word cloud chart made for all development plans, it has been understood that words such as rural tourism, sustainability, ecotourism, nature, local, and politics came to the fore.
Keywords
- Alaca, B.A. (1997). Turizm politikası, turizmin Türk ekonomisindeki yeri, sorunları ve çözüm önerileri [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Ankaya F. Ü., Yazıcı, K., Balık, G. ve Aslan, B. G. (2018). Dünyada ve Türkiye’de ekotu- rizm, sosyal-kültürel ve ekonomik katkıları. Ulusal Çevre Bilimleri Araştırma Dergisi, 1(2), 69-72.
- Bell, S., Tyrvainen, L., Sievanen, T., Pröbstl, U. & Simpson, M. (2007). Outdoor Recrea- tion and Nature Tourism: A European Perspective. Living Reviews in Landscape Research, 1-38.
- Cinnioğlu, H. (2015). Sürdürülebilir ekonomik kalkınma kapsamında ekoturizmin çev- re üzerindeki etkilerinin eleştirel bir bakış açısıyla incelenmesi. Sosyal Bilimler Metinleri, (1), 1-22. https://dergipark.org.tr/tr/pub/sbm/issue/47428/598670.
- Dalgın, T., Karadağ, L. ve Bingöl, Z. (2015). Türkiye’de turizm girişimciliğinin gelişimi ve turizmle ilgili sağlanan teşvikler. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 174-184.
- BAKA (Batı Akdeniz Kalkınma Ajansı) (2012). Eylül, ekoturizm sektör raporu, https://www.baka.gov.tr/uploads/1349952547ekoturizm-Sektor-Raporu11eylul.Pdf (Access: 20.04.2021).
- Erdoğan, N. (2003). Çevre ve ekoturizm. Erk Yayınları.
- European Commission. (2017). Sustainable tourism. https://ec.europa.eu/growth/sectors/tourism/offer/sustainable_en (Access: 29.04.2021).
- Goeldner, C. R. & Ritchie, J. (2012). Tourism: Principles, practices, philosophies (12 ed.). John Wiley & Sons.
- Kaypak Ş. (2010). Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği, Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), 93-114.
- Kaypak Ş. (2012). Ekolojik turizm ve sürdürülebilir kırsal kalkınma. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14 (22), 11-29.
- Kokkranikal, J., Cronje, P. & Butler, R. (2011). Tourism policy and destination marke- ting in developing countries: the Chain of influence. Tourism Planning & Development, 8(4), 359-380.
- Kozak, M. (2018). Bilimsel araştırma: Tasarım, yazım ve yayım teknikleri. Detay Yayıncılık.
- Külekçi E.A. ve Bulut, Y. (2016). Oltu ve olur ilçelerinde peyzaj değeri taşıyan bazı ye- rörtücü bitkilerin flora turizmi potansiyeli açısından değerlendirilmesi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 95-105.
- Maxqda, Qualitative Data Analysis (2021). The single-case model, https://www.maxqda.com/help-max18/maxmaps/the-one-case-model (Access: 01.06.2021).
- Oktay, K., İşlek, İ. ve Yaşar, U. (2016). Kastamonu’da doğa turizmi potansiyelinin de- ğerlendirilmesi. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 9 (2), 47-54.
- Olalı, H. (1982). Turizm politikası ve planlaması. Ege Üniversitesi Matbaası.
- Olalı, H. (1990). Turizm politikası ve planlaması. İstanbul İşletme Fakültesi Yayını.
- Soyak, M. (2016). Türk turizm sektörünün yapısal analizi ve SWOT matrisine dayalı sektörel stratejiler. Marmara Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10, 47-71.
- Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı (2021). Kalkınma planları. https://www.sbb.gov.tr/kalkinma-planlari/ (10.05.2021).
- Ulucak, E. M. ve Yazgı, A. (1998). Turizm. Okyay Yayıncılık.
- Usta, Ö. (1992). Turizm. Altın Kitaplar.
- Veen R.V. & Song, H. (2014). Impact of the perceived image of celebrity endorsers on tourists intentions to visit. Journal of Travel Research, 53 (2), 211-224.
- Yılmaz H. ve Karahan, F. (2003). Eko turizm yaklaşımlarında flora turizmi Palandöken dağlarının potansiyeli. I. Ulusal Erciyes Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 23-25 Ekim Erciyes-Kayseri.
