20. YÜZYIL BAŞLARINDA AFGANİSTAN COĞRAFYASINDA TÜRKÇENİN YABANCI DİL OLARAK ÖĞRETİMİ ÜZERİNE HAZIRLANAN BİR Kİ-TAP: SARF-I TÜRKÎ
Author :
Abstract
Devletler bilimde, sanatta, ticarette ve siyasette güçlü oldukları ölçüde dilleri de güçlü ve talep edilir olmaktadır. Türkçenin yabancı dil olarak talep edilir olması da Türklerin tarih sahnesinde gösterdikleri başarıyla doğru orantılı bir seyir izlemiştir. Bu çerçevede Divanu Lügati’t-Türk başta olmak üzere Türkçenin öğretimi hususunda Türklerin devlet kurdukları farklı coğrafyalarda birçok kaynak eser hazırlanmıştır. Bu eserlerin bir kısmı hakkında incelemeler yapılmakla birlikte birçoğu da henüz gün yüzüne çıkarılmış değildir. Hâlbuki bir dilin yabancı dil olarak öğretiminin sistemli bir yapıya kavuşturulması için tarihî seyirde ortaya konulan eserlerin dil öğretimi çerçevesinde tetkikine ihtiyaç vardır. Bu çalışmada, Hicrî 1326’da, Afganistan’da Muhammed Nazif’in Sarf-ı Türkî adlı kitabı, yöntem ve teknik ve ilkeler bağlamında incelenmiştir. Kitapta, yazarın esas itibarıyla dil bilgisi çeviri yöntemini kullandığı söylenebilir. Soru-cevap tekniği yanında, tümevarım, tümdengelim yöntemleri de yazarın tercihleri arasındadır. Farsça-Türkçe hazırlanan kitapta, dil bilgisi kuralları Farsça açıklanmış ve örnekler Farsça–Türkçe olarak verilmiştir. Kitabın sonunda yazar, fiillerin bütün zamanlara göre çekimini tablo hâlinde göstermiştir.
Keywords
Abstract
The language of a country gains a reputation and becomes attractive as much as the country advances in science, art, trade and politics. The demand for Turkish as a foreign language altered in direct proportion to the historical achievements of the Turkish people. Therefore, many works (particularly DîvânüLugati't-Türk) that were used as resources for teaching Turkish were created in different places where Turkish people established a state. Some of these works were examined, but many have yet to be revealed. Works created in the historical process should be examined for teaching a language and ensuring a systematic structure for teaching a language. This study examined the methods and techniques in Sarf-ıTürkî, which was prepared by MuhammedNazif in Afghanistan in 1326 AH. It is fair to say that the writer used the translation method for the grammar in the book. In addition to the question-answer method, the writer also used induction and deduction. Grammar rules were explained in Persian, and the examples were presented in Persian and Turkish in this book, which was written in Persian and Turkish. The writer demonstrated the verbs in all tenses in tables at the end of the book.
