Bu çalışma, İstanbul’un Avcılar ilçesinde yer alan Ambarlı Köyiçi yerleşiminin mekânsal iyileştirilmesine yönelik stratejilerin, mimarlık bölümü diploma projeleri üzerinden değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Araştırmada, 2025 bahar döneminde yürütülen diploma stüdyosundaki projelerden, belirli kriterlere göre seçilen dokuz proje analiz edilmiştir. Yöntem olarak, mevcut literatür ve benzer ölçekli projelerden türetilen altı değerlendirme kriteri doğrultusunda (çok ölçekli analiz, kamusal alan sürekliliği, kimlik ve kültürel uyum, sosyal mekân kurgusu, iklim ve çevreye duyarlı tasarım, bina kütlesi ve sokak ilişkisi) gözlemsel değerlendirmeye dayalı nitel bir analiz gerçekleştirilmiştir. Bulgular, diploma stüdyosu projelerinin yalnızca bir akademik tasarım süreci olmadığını, aynı zamanda yerel yönetimlerin mekânsal politika geliştirme süreçlerine yön verebilecek somut ve uygulanabilir stratejiler ürettiğini göstermektedir. Özellikle kamusal alan sürekliliği ve çok ölçekli planlama kriterlerinde yüksek başarı düzeyine ulaşılmış, buna karşın iklim ve çevresel duyarlılık kriterinde göreli bir zayıflık gözlenmiştir. Çalışma ayrıca, danışman gözlemlerine dayalı değerlendirmenin getirdiği sınırlılıkları tartışmakta ve gelecekteki çalışmalarda çoklu değerlendirme yaklaşımlarının kullanılmasına yönelik öneriler sunmaktadır. Sonuç olarak, bu araştırma, mimarlık eğitiminden elde edilen çıktılar aracılığıyla sürdürülebilir dönüşüm politikalarına katkı sağlayabilecek bir model önermekte; kuramsal çerçeveyi, pratik tasarım süreciyle bütünleştirerek yerel yönetimler için uygulanabilir bir referans seti ortaya koymaktadır.
This study aims to evaluate the strategies for the spatial improvement of Ambarlı Köyiçi, located in the Avcılar district of Istanbul, through architecture graduation projects. The research analyzes nine selected student projects developed during the 2025 spring semester studio, chosen based on specific academic criteria. Methodologically, a qualitative analysis was conducted using six evaluation criteria derived from relevant literature and precedent projects: multi-scalar analysis, continuity of public space, identity and cultural integration, social space configuration, climate- and environment-responsive design, and building mass and street relationship. The findings indicate that graduation studio projects serve not only as academic design exercises but also as valuable tools for generating applicable and strategic ideas for local governments. The projects demonstrated particularly strong performance in the areas of multi-scalar analysis and public space continuity, while climate and environmental sensitivity emerged as a relatively weaker aspect. The study also acknowledges the methodological limitations, such as potential selection bias and reliance on instructor's observational evaluations, and proposes the use of multi-evaluator frameworks for future research. Ultimately, this study offers a model that contributes to sustainable urban transformation policies through architectural education outputs and provides a practice-oriented reference framework by integrating theoretical foundations with design-based processes for local authorities.