Author :
Abstract
Araştırmanın amacı, ortaöğretim öğrencilerinde yalnızlık ve yaşam doyumunun eğitim araştırmalarının önemli değişkenlerinden birisi olan akademik başarının anlamlı bir yordayıcısı olup olmadığını belirlemektir. Veriler 2015-2016 öğretim yılında, Doğu Karadeniz Bölgesindeki bir ilde bulunan sekiz farklı ortaöğretim kurumunda öğrenim gören 630 öğrenciden elde edilmiştir. İlişkisel tarama modelinde olan bu araştırmada veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu, 20 maddeden oluşan UCLA Yalnızlık Ölçeği ile beş maddeden oluşan yaşam doyumu ölçeği kullanılmıştır. Mevcut uygulama için UCLA yalnızlık ölçeğinin tespit edilen güvenirlik katsayısı .81, yaşam doyumu ölçeğinin ise .69’dur. Araştırma sorusunu cevaplamak için çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Yaşam doyumunun akademik başarının anlamlı bir yordayıcısı olmadığı, genel yalnızlık puanlarının ise akademik başarıyı negatif yönde yordadığı ve akademik başarının .036’sını genel yalnızlık puanının açıkladığı tespit edilmiştir. Genel yalnızlık puanları yükseldikçe akademik başarının azaldığı, genel yalnızlık puanları azaldıkça akademik başarı düzeyinin yükseldiği bulunmuştur. Akademik başarının düşük düzeyde gerçekleşmesi istenmeyen bir durum olduğu gibi, genel yalnızlık da istenmeyen bir durumdur. Bu bakımdan, genel yalnızlık puanının akademik başarıyı negatif yönde yordaması beklenen bir sonuç olarak yorumlanabilir. Yalnızlık yaşayan öğrencilerin bu sorunlarının giderilmesinin veya azaltılmasının akademik başarıya pozitif yönde etki yapabileceği söylenebilir
Keywords
Abstract
The purpose of this research is to determine whether the life satisfaction and loneliness are significant predictor of academic success, one of the key variables in educational research. Data were obtained from 630 students in eight different secondary schools located on the east coast of the Eastern Black Sea Region during the 2015-2016 school year. Personal information form, UCLA loneliness scale and life satisfaction scale were used as data collection tool in this research. In this research, the reliability coefficient of the UCLA loneliness scale was found 0.81, and the reliability coefficient of the life satisfaction scale was found 0.69. Multiple linear regression analysis was performed to answer the research question. In academic achievement, life satisfaction was not a significant predictor, but loneliness was negative predictor. Overall loneliness score describes .036 of academic achievement. It has been found that as the general loneliness scores increase, the academic achievement decreases and as the general loneliness scores decrease, the academic achievement level increases. General loneliness is also undesirable, as it is undesirable to have a low academic achievement. From this point of view, the academic success of the general loneliness score can be interpreted as an expected outcome of the negative direction procedure. It can be said that solving these problems of students who are lonely can make a positive impact on academic achievement.
Keywords
- Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 129-142.
- Avcı, Ö. H., & Yıldırım, İ. (2014). Ergenlerde şiddet eğilimi, yalnızlık ve sosyal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(29-1).
- Balkis, M. (2013). Academic procrastination, academic life satisfaction and academic achievement: the mediation role of rational beliefs about studying. Journal of Cognitive & Behavioral Psychotherapies, 13(1), 57-74.
- Buluş, M. (1997). Üniversite öğrencilerinde yalnızlık, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fa- kültesi Dergisi. 3 (9), 82-90.
- Ceyhan, E. ve Ceyhan, A. A. (2011). Üniversite psikolojik danışma merkezine başvu- ran öğrencilerin yalnızlık ve depresyon düzeyleri. Eğitim ve Bilim, 36(160), 81-92.
- Chow, H. P. (2005). Life satisfaction among university students in a Canadian prairie city: A multivariate analysis. Social indicators research, 70(2), 139-150.
- Cutrona, C. E., Cole, V., Colangelo, N., Assouline, S. G., & Russell, D. W. (1994). Perce- ived parental social support and academic achievement: An attachment theory perspective. Journal of Personality and Social Psychology, 66(2), 369-378.
- Cüceloğlu, D. (1996). İnsan ve Davranışı, İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Çeçen, A. R. (2008). Öğrencilerinin cinsiyetlerine ve ana-baba tutum algılarına göre yalnızlık ve sosyal destek düzeylerinin incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 415-431.
- Demir, A. (1989). UCLA yalnızlık ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji Dergisi, 7- 23, 14-18.
- Demir, A. (1990). Üniversite Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeylerini Etkileyen Bazı Etmenler, Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
- Diener, E. D., Emmons, R. A., Larsen, R. J., & Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
- Doğan, U., ve Karakaş, Y. (2016). Lise öğrencilerinin sosyal ağ sitleri kullanımının yor- dayıcısı olarak yalnızlık. Sakarya University Journal of Education, 6(1), 57-71.
- Dost, M. T. (2007). Üniversite öğrencilerinin yaşam doyumunun bazı değişkenlere gore incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(22), 132-143.
- Duyan, V., Duyan, G. Ç., Çifçi, E. G., Sevin, Ç., Erbay, E., & İkizoğlu, M. (2010). Lisede okuyan öğrencilerin yalnızlık durumlarına etki eden değişkenlerin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 33(150).
- Emeç, H., ve Güler, B. K. (2006). Yaşam memnuniyeti ve akademik başarıda iyimserlik etkisi., Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21 (2), 129149.
- Ergene, T. (2011). Lise öğrencilerinin sınav kaygısı, çalışma alışkanlıkları, başarı güdü- sü ve akademik performans düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 36(160).
- Erözkan, A. (2009). Ergenlerde yalnızlığın yordayıcıları. İlköğretim Online, 8(3), 809-819.
- Eskin, M. (2001). Ergenlikte yalnızlık, baş etme yöntemleri ve yalnızlığın intihar davra- nışı ile ilişkisi. Klinik Psikiyatri, 4(5), 5-11.
- Gilman, R., & Huebner, E. S. (2006). Characteristics of adolescents who report very high life satisfaction. Journal of Youth and Adolescence, 35(3), 293-301.
- Halamandaris, K. F., & Power, K. G. (1999). Individual differences, social support and coping with the examination stress: A study of the psychosocial and academic adjustment of first year home students. Personality and Individual Differences, 26(4), 665-685.
- Huerta, M., Cortina, L. M., Pang, J. S. Torges, C. M., Magley, V. J. (2006). Sex and power in the academy: Modeling sexual harassment in the lives of college women. Personality and Social Psychology Bulletin, 32, 616-628.
- Jones, W. H., Freemon, J. E., & Goswick, R. A. (1981). The persistence of loneliness: Self and other determinants. Journal of Personality, 49(1), 27-48.
- Kapıkıran, Ş., & Özgüngör, S. (2009). Ergenlerin sosyal destek düzeylerinin akademik başarı ve güdülenme düzeyi ile ilişkileri. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 16(1), 21-30.
- Karaoğlu, N., Avşaroğlu, S., & Deniz, M. E. (2009). Yalnız mısın? Selçuk Üniversitesi Öğrencilerinde Yalnızlık Düzeyi ile İlgili Bir Çalışma. Marmara Medical Journal, 22(1), 19-26.
- Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayınevi.
- Kaya, N., Kaya, H., Atar, N. Y., Turan, N., Eskimez, Z., Palloş, A., & Aktaş, A. (2012). Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin öfke ve yalnızlık özellikleri, Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 9(2), 18-26.
- Kirkcaldy, B., Furnham, A., & Siefen, G. (2004). The relationship between health effica- cy, educational attainment, and well-being among 30 nations. European Psychologist, 9(2), 107-119.
- Koç, Z. ve Sağlam, Z. (2009). Bir grup üniversite hemşirelik öğrencisinde yalnızlık. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi, 16(16), 62-73.
- Koçak, R. (2016). Duygusal ifade eğitimi programının üniversite öğrencilerinin aleksi- timi ve yalnızlık düzeylerine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 29-45.
- Kongar, E. (2002). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği, İstanbul: Remzi Kita- bevi.
- Köker, S., (1991). Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırıl- ması, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Kumar, S. P. K., & Dileep, P. (2006). Academic life satisfaction scale and its effectiveness in predicting academic success. (ERIC Document Reproduction Service No. ED491869).
- Kutlu, M. (2016). Yetiştirme yurdu yaşantısı geçiren lise öğrencilerinin yalnızlık düzey- leri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(24), 89-109.
- Lee, V. E., & Smith, J. B. (1999). Social support and achievement for young adolescents in chicago: the role of school academic press. American Educational Research Journal, 36(4), 907-945.
- Lubbers, M. J., Van Der Werf, M.P.C., Snijders, T.A.B., Bert P.M. Creemers, B.P.M. & Kuyper, H. (2006). The impact of peer relations on academic progress in junior high, Journal of School Psychology, 44(6): 491–512
- Neugarten, B. L., Havighurst, R. J., & Tobin, S. S. (1961). The measurement of life satis- faction. Journal of Gerontology, 16,134-143.
- Ojeda, L., Flores, L. Y., & Navarro, R. L. (2011). Social cognitive predictors of Mexican American college students' academic and life satisfaction. Journal of Counseling Psychology, 58(1), 61-71.
- Oktan, V. (2015). Üniversite öğrencilerinde problemli internet kullanımı, yalnızlık ve algılanan sosyal destek, Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 281-292.
- Özgüven, İ. E. (1974). Üniversite öğrencilerinin akademik başarılarını etkileyen zihinsel olma- yan faktörler. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi.
- Pekel-Uludağlı, N., & Uçanok, Z. (2005). Akran zorbalığı gruplarından yalnızlık ve akademik başarı ile sosyometrik statüye göre zorba/kurban davranış türleri. Türk Psikoloji Dergisi, 20(56), 77-92.
- Russell, D., Peplau, L.A., & Ferguson, M.L. (1978). Developing a measure of loneliness. Journal of Personality Assessment, 42, 290-294.
- Russell, D.; Peplau, L. A. ve Cutrona, C. E. (1980). The revised UCLA loneliness scale: Concurrent and discriminant validity evidence. Journal of Personality and Social Psychology, (39), 472–480.
- Stack-Cutler, H. L., Parrila, R. K., & Torppa, M. (2015). Using a multidimensional measure of resilience to explain life satisfaction and academic achievement of adults with reading difficulties. Journal of Learning Disabilities, 48(6), 646-657.
- Suldo, S. M., Shaffer, E. J., & Riley, K. N. (2008). A social-cognitive-behavioral model of academic predictors of adolescents' life satisfaction. School Psychology Quarterly, 23(1), 56-69.
- Şener, A. (2009). Yaşlılık, yaşam doyumu ve boş zaman faaliyetleri. Hacettepe Üniversi- tesi Sosyolojik Araştırmalar E-dergisi, 1-18.
- Türnüklü, A., Zoraloğlu, Y., & Gemici, Y. (2014). İlköğretim okullarında okul yöneti- mine yansıyan disiplin sorunları, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetim Dergisi, 27, 417-441.
- Veenhoven, R. (1996). Chapter 1 in: Saris, W.E., Veenhoven, R., Scherpenzeel, A.C. and Bunting B. (Eds.). 'A comparative study of satisfaction with life in Europe. Eotvos University Press, 2, 11-48.
- Yıldırım, I., Gençtanırım, D., Yalçın, I., & Baydan, Y. (2008). Academic achievement, perfectionism and social support as predictors of test anxiety. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(34), 287-296.
- Yıldırım, İ. (1997). Algılanan sosyal destek ölçeğinin geliştirilmesi güvenirliği ve geçer- liği, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 81-87
- Yıldırım, İ. (2000). Akademik başarını yordayıcısı olarak yalnızlık sınav kaygısı ve sos- yal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(18).
- Yıldırım, İ. (2006). Akademik Başarının yordayıcısı olarak gündelik sıkıntılar ve sosyal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(30), 287-296.
- Yılmaz, E., Yılmaz, E., & Karaca, F. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Genel Tıp Dergisi, 18(2), 71-79.
