Author :
Abstract
Bireylerin aralarında iletişim kurdukları doğal diller, sözlü ve yazılı olmak üzere iki boyutlu bir sistem sunarlar. Sözlü dilin yapısı farkına varılmadan edinilirken yazı dilinin yapısı sistemli ve bilinçli bir öğretimin konusunu oluşturmaktadır. Geleneksel yaklaşımlar öğretimde dilbilgisini yazı diliyle ilişkilendirirken çağdaş yaklaşımlar yazı dili dilbilgisi ve sözlü dili dilbilgisi ayrımını yapmaktadırlar. Eğitim kurumlarında yabancı dil öğretiminde de öğrenenler, geçmişten günümüze yazı dili eksenli dilbilgisiyle karşılaşmakta ve bu yöntemle öğrendikleri yabancı dili metin üzerinde çözümleyebilmekte fakat sözlü iletişim becerilerinde yetersiz kalmaktadırlar. Okul dışında gerçek iletişim durumlarıyla karşı karşıya kaldıklarında “gerçekte Fransızlar bizim sınıfta öğrendiğimiz gibi Fransızcayı konuşmuyorlar” söylemini dillendirmektedirler. Şüphesiz bu söylemi Fransızca özelinde diğer tüm yabancı dillerin öğretiminde genelleştirmek mümkündür. Bu çalışma yabancı dil öğretiminde yazı dili ve konuşma dili karşıtlığını bilişsel psikoloji çerçevesinde incelemeyi, iki yapı arasındaki farklılıkları söz dizimsel, anlamsal, sesletimsel boyutta irdelemeyi, yabancı dili öğrenenlerde sözlü dilin dilbilgisi düzeyinde bir bilinçlendirme yaratmayı ve bu çerçevede sözel iletişim becerilerinin geliştirilmesinde çözüm önerileri sunmayı amaçlamaktadır. Öğretimde yazı dilinin dilbilgisini göz ardı etmeyi ya da onu ikinci plana atmayı değil yazı dilinin yanında sözlü dilin dilbilgisine de dikkati çekmeyi hedeflemekteyiz. Sözlü dilin öğretimindeki güçlükler göz önünde bulundurulursa hiç kuşkusuz öğretimde yazı diline özgü standart ölçütlerin var olması kaçınılmaz bir durumdur. Artık günümüzde yabancı dilde sözel dil becerilerinin geliştirilmesi en önemli ölçüt olduğundan öğretiminde öğrenenlere daha esnek sözdizimsel bir bilincin kazandırılması, “tu n’as pas de chance/t’as pas d’chance”, “la semaine/la s’maine”, “maintenant/menant”, “je ne sais pas ce qui se passe/je n’sais pas c’qui s’passe” örneklerindeki sesletimsel, “c’est correct/exactement” örneklerindeki dil kullanım farklılıklarına dikkatlerinin çekilmesi kaçınılmaz gözükmektedir.
Keywords
Abstract
They provide a two-dimensional system of natural language, verbal and written, in which individuals communicate. The structure of the written language constitutes a systematic and conscious teaching when the structure of the oral language is acquired without being aware of it. While traditional approaches associate grammar in teaching with writing language, contemporary approaches distinguish between writing language grammar and verbal language grammar. Learners of foreign language teaching in educational institutions encounter with the grammatical grammaticality of the past and they are able to solve the foreign language texts they learn with this method but they are inadequate in verbal communication skills. When they are faced with real communication situations outside the school, they are saying "they do not speak French like we actually learned in our class." Undoubtedly, it is possible to generalize this discourse in French to the teaching of all other foreign languages. The aim of this study is to examine the differences between the two structures in terms of syntactic, semantic and phonetical dimension, to create a consciousness in the level of oral language in foreign language learners and to propose solutions in the development of verbal communication skills in this context . We aim not to ignore the grammar of writing language in teaching or to draw attention to oral language grammar besides writing language. Given the difficulties of oral language teaching, it is of course inevitable that standardized language-specific standards exist in teaching. Now that the development of verbal language skills on the foreign language is the most important criterion, it is necessary to give a more flexible syntactic consciousness to learners in teaching, "tu n'as pas de chance / t'as pas d'chance", "la semaine / la s'maine" It is inevitable to draw attention to the differences in language usage in the examples of "maintenant / menant", "je ne sais pas ce qui se passe / je n'sais pas c'qui s'passe" and "c'est correct / exactement"
Keywords
- Béguelin, M.J. (1998). Le rapport écrit-oral, tendances dissimilatrices, tendances assimilatrices. Cahiers de linguistique française 20, p: 229-235.
- Bilgehan Türk, E. (2016). Aproaches of Literary Scholars to an Ongoing Discussion: Is Grammer Essential for Language Teaching / Bitmeyen Bir Tartışmaya Edebiyatçıların Bakışı: Dil Öğretiminde Gramere Lüzum Var mı?. Journal of Turkish World Studies, 16/1.
- Blanche-Benveniste, C. & Bilger, M. (1999). Français parlé-oral spontane” Quelques réflexions. RFLA Dossier l’oral spontane, Vol: IV-2, p: 21-30.
- Germain, C. & Netten, J. (2013). Grammaire de l’oral et grammaire de l’écrit dans l’approche neurolinguistique (ANL). Mexique: Synergies no: 3. p: 15-29.
- Lah, M. (2012). Les traits d’oralité dans deux manuels de français langue étrangère. Slovénie: University of Ljubljana. UDK 811.133.1'243(075):81'42
- Laparra, M. (2008). L’oral, un enseignement impossible? Université Paul Verlaine-Metz: Pra- tiques No: 137/138, Celted, EA 3474.
- Paradis, M. (2004). A neurolinguistic theory of bilingualism. Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins.
- Vigneau-Touayrec, C. (1992). Le langage populaire dans le roman: code et/ou style?. In Ph. Ca- ron: pp: 141-149.
- Weber, C. (2006). Pourqoui les français ne parlent-ils pas comme je l’ai appris? Le français dans le monde 345, Paris: Clé International, pp: 31-33.
- Weber, C. (2013). Pour une didactique de l’oralité. Enseigner le français tel qu’il est parle. Paris: Les Editions Didier.
