Author :
Abstract
Yazma eserlerin çeviriyazısı yapılırken Arapça ve Farsça metinlerin çeviriyazısında fazla imla hatası göze çarpar. Bu hataların bir kısmı işin içinden çıkılamadığından meydana gelirken bir kısmı ise dikkatsizlikten meydana gelir. Küçük bir kılavuz gibi hazırlanan bu incelemenin amacı, Arap dilinin yapısına tam vakıf olamayan Türk dili alanı araştırmacılarını bazı hatalara düşmekten alıkoymaktır. Bu çalışmada bazı eserler incelenerek imla hataları ortaya konmuş, Arapça ile ilgili bilgiler sunularak doğru şekilleri belirtilmiştir. Bilindiği üzere bir dilde esas olan cümledir, sonra cümleyi meydana getiren kelime grupları, sonra da grupları meydana getiren kelimelerdir. Arapçadan gelen kelimenin doğru şekli sözlükten öğrenilerek Türkçe eserde kullanılabilir. Kelime gruplarını veya cümleyi kullanabilmek için Arapçanın belli başlı kurallarını öğrenmek ve bu kurallara dikkat etmek gerekir. Kuralların tasnifinde zamirler, cer harfleri, edatlar ve fiiller sözlükten öğrenilebileceği için başlık yapılmamış, bu kelime türlerinin bir araya getirerek oluşturduğu bazı tamlama türleri ve cümle çeşitleri esas alınmıştır.
Keywords
Abstract
While translating the manuscripts, there are many spelling mistakes in the translation of Arabic and Persian texts. Some of these inaccuracies are caused by the difficulty of the process, while some are due to carelessness. The purpose of this study, prepared as a small guide, is to prevent Turkish language field researchers who cannot fully understand the structure of the Arabic language from making some mistakes. In this article, some works are examined, spelling errors are introduced, information about Arabic is presented and their correct forms are specified. As it is known, the essential thing in a language is the sentence, then the word groups that make up the sentence, and then the words that make up the groups. The correct form of the word coming from Arabic can be learned from the dictionary and used in Turkish writing. In order to use phrases or sentences in Turkish texts, it is necessary to learn the basic rules of Arabic and to pay attention to these rules. Since the pronouns, prefixes, prepositions and verbs can be learned from the dictionary in the classification of the rules, a separate title has not been made, some types of phrases and sentence types formed by these word types have been taken as basis.
Keywords
- Akdag, H. (1999). Arap Dilinde Edatlar (5. bs.). Konya: Tekin kitabevi.
- Akdag, H. (1999). Arap Dilinde Edatlar (5. bs.). Konya: Tekin kitabevi.
- Canpolat, M. ve Önler, Z. (2016). İshak Bin Murâd Edviye-i Müfrede. Ankara: TDK Yayınları. Develi, H. (2010). Osmanlı Türkçesi Kılavuzu (1-2). İstanbul: Kesit Yayınları.
- Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları. (2010). Dinȋ Kavramlar Sözlüğü. Ankara.
- Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları. (2013). Kur’an-ı Kerim Meâli (24. bs.). Ankara.
- Durmuş İ. (2012). Transkripsiyon. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, (Cild 41, s. 306- 308). Ankara: TDV Yayınları.
- İSNAD, ‚Transkripsiyon‛, İSNAD Atıf Sistemi 2. Edisyon Yazım Kılavuzu, s. 58, Erişim 19 Nisan 2020. hhtp://www.isnadsistemi.org
- Karabey, T. vd. (2015). Hȃce-i Cihȃn ve Netȋce-i Cȃn. Ankara: Akçağ Yayınları.
- Korkmaz, Z. (2017). Merzubân-nâme Tercümesi (2. bs.). Ankara: TDK Yayınları. Mutçalı, S. (2012). Arapça–Türkçe Sözlük, İstanbul: Dağarcık.
- Sarı, M. (1985). Arapça - Türkçe Lügat (El-mevarid). İstanbul: Bahar Yayınları. Şemseddîn Sâmî. (1317). Kâmûs-ı Türkî. İstanbul.
- Timurtaş, F. K. (1985). Osmanlı Türkçesi Grameri III (5. bs.). İstanbul.
- Yazır, H. (Elmalılı). (2011). Kur’an-ı Kerim Renkli Kelime Meȃli. İstanbul: Asır Yayınları.
