Author :
Abstract
Var olmak daima bir son ile birlikte düşünülmüş ve ölüm bu sonun adı olmuştur. Her şeyin sona erişini ifade eden bu kavram sonsuzluğu da ölümden sonrasıyla ilişkilendirmektedir. Ancak teknolojinin ortaya koyduğu güç, sonsuzluğu ölüm sonrası düşüncelerde değil, ölüm öncesi yaşama da bağlı bir biçimde aramaktadır. Dijitale taşıdığımız yaşamlar/temsiller, kopyalanan gerçeklikler ve sanal olanın meydana getirdiği hipergerçek algı, ölümsüzlüğü de bu çerçeve içine almaktadır. Dijital yaşam bu anlamda bir veri deposu işlevi görürken, ölüm sonrası “yükleme” aşamasında geçmişin dijital izleri takip edilmektedir. Böylece artırılmış sonsuzluk ya da dijital ölümsüzleşme ile ifade edilen yeni bir ölüm sonrası algısı oluşmaktadır. Ancak dijital kalıntılar ile yeniden bir inşa sürecine giren benlik, onu temsil eden kopyayı, bu kopyanın üretim ve varoluş biçimini de sorunlu hale getirmektedir. Kopyalanmanın kim tarafından nasıl gerçekleştirileceği, dijital kimliğin gerçeği ne oranda yansıtacağı ve dijital kalıntılar ile elde edilen yeniden yaşam formunun yarattığı etik soruların cevabı, bu alanda atılan her yeni adıma rağmen netlik kazanmış değildir. Bu çalışmada artırılmış sonsuzluk/dijital ölümsüzleşme kavramlarının meydana getirdiği etik ve mahremiyet sorunsalları simülasyon ve tekillik kuramları çerçevesinde incelenmektedir. Kişinin ölüm sonrası “ölümsüzleşme” süreçleri sonsuzluk vaat eden bir nitelik taşısa da bunun uygulanma biçimine yönelik belirsizlikler, dijital hayatın etik ve mahremiyet çerçevesini oluşturmada yetersiz kalmaktadır.
Keywords
Abstract
Existence has always been conceived with an end: death. This concept, which means the cessation of everything, also associates eternity with the afterlife. However, the power of technology seeks eternity not in posthumous thoughts, but also in life before death. The lives/representations, copied realities, and hyperreal perception created by the virtual include immortality within this scope as well. While digital life functions as a data store in this sense, digital traces of the past are followed in the post-mortem “upload” phase. Thus, a new post-death perception, described as augmented eternity or digital immortalization, is formed. However, the ego, which enters a reconstruction process with digital remains, makes the copy representing it and the way of production and existence of this copy problematic. Despite new steps in this field, it is not clear who would perform the copying, to what extent digital identity would reflect the reality, and if the re-life form created by digital remains is ethical or not. In this study, ethical and privacy problems arising from the concepts of augmented eternity/digital immortalization are investigated within the framework of simulation and singularity theories. Although the process of "immortalization" of the person after death promises eternality in a way, the ethical and privacy framework of digital life cannot be established because of the uncertainties regarding the practice of said immortality.
Keywords
- Agamben, G. (2013). Kutsal İnsan (Çev.: İsmail Türkmen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları
- Bailey, D. E. (2017). Virternity: The Quest For a Virtual Eternity. Britain: VR Academic Publishing.
- Baudrillard, J. (2016a). Simgesel Değiş Tokuş ve Ölüm (Çev.: Oğuz Adanır). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Baudrillard, J. (2016b). Simülakrlar ve Simülasyon (Çev.: Oğuz Adanır). Ankara: Doğu Batı Yayın- ları.
- Boyer, P. (2015). Anılar Ne İşe yarar? Hatırlamanın Biliş ve Kültürle İlgili İşlevleri. Zihinde ve Kültürde Bellek içinde (Çev.: Y. Dalar). İstanbul: Kültür Yayınları, 5-36.
- Cevizci, A. (2017). Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Say Yayınları.
- Church, S. H. (2013). Digital Gravescapes: Digital Memorializing on Facebook. The Information Society An International Journal, 29 (3), 184-189. DOI: 10.1080/01972243.2013.777309
- Descartes, (1998). Yöntem Üzerine Söylem, İnsan Anlağının İyileştirilmesi Üzerine. Descartes Söylem Spinoza İnceleme Leibniz Monadoloji içinde (Çev.: Aziz Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınevi, 7-55.
- Derman, İ. (2010). Fotoğraf ve Gerçeklik. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
- Epiküros (2014). Özdeyişler, Mektuplar ve Aforizmalar (Çev.: Genim Renas). İstanbul: Arya Yayın- cılık.
- Foer, J. (2015). Einstein ile Ay Yürüyüşü. Her Şeyi Hatırlama Sanatı. İstanbul: Altın Kitaplar Yayı- nevi.
- Ford, M. (2018). Robotların Yükselişi (Çev.: Cem Duran). İstanbul: Kronik Kitap.
- Fox, J; Arena and Bailenson J. N. (2009). Virtual Reality A Survival Guide for the Social Scientist. Journal of Media Psychology, Vol. 21(3), USA: Hogrefe Publishing, 95–113.
- Gılgamış Destanı (1998). (Çev.: Muzaffer Ramazanoğlu). Dünya Klasikleri Dizisi.
- King, B. (2016). Augmented (Artırılmış Gerçeklik). (Çev.: Kerem Balaban). İstanbul: MediaCat Kitapları.
- Kurzweil, R. (2015). Bir Zihin Yaratmak-İnsan Düşüncesinin Esrarı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üni- versitesi Yayınları.
- Kurzweil, R. (2017). İnsanlık 2.0: Tekilliğe Doğru Biyolojisini Aşan İnsan (Çev.: Mine Şengel). İstan- bul: Alfa Basım Yayım.
- Lapierre, A. (2000). Artemisia Ölümsüzlük İçin Düello (Çev.: Necla Işık). Güncel Yayıncılık.
- Leibniz, (1998). Monadoloji. Descartes Söylem Spinoza İnceleme Leibniz Monadoloji içinde (Çev.: Aziz Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınevi, 91-107.
- Liu, J., Pastoor, S., Seifert, K. and Hurtienne, J. (2001). Three-Dimensional PC: Toward Novel Forms of Human-Computer Interaction. Three-Dimensional Video and Display: Devices and Systems: A Critical Review, (Edt. Bahram Javidi, Fumio Okano) Proceedings of SPIE Vol. 10298, Germany: SPIE Electronic Imaging Conference.
- Mandal, S. (2013). Brief Introduction of Virtual Reality & its Challenges. International Journal of Scientific & Engineering Research, Volume 4, Issue 4, 304-309.
- Nabokov, V. (2011). Konuş, Hafıza (Çev.: Yiğit Yavuz). İstanbul: İletişim Yayınları.
- Natonek, E. Flueckiger, L. Zimmerman, T. ve Baur, C. (1994). Virtual Reality: An Intuitive App- roach to Robotics. Telemanipulator and Telepresence Technologies, Proceedings of SPIE Vol. 2351, 60551X, USA: SPIE Electronic Imaging Conference, 260-270.
- Nietzsche, (1961). Zerdüşt Böyle Dedi (Çev.: Sadi Irmak). İstanbul: İkbal Kitabevi.
- Otan, O. (2013). Televizyon’da Gerçeklik Algısı. İstanbul: Agora Kitaplığı.
- Öhman, C. and Floridi, L. (2017). The Political Economy of Death in the Age of Information: A Critical Approach to the Digital Afterlife Industry. Minds & Machines, 639–662.
- Öhman, C. and Floridi, L. (2018). An Ethical Framework for The Digital Afterlife Industry. Macmillan Publishers Limited, Nature Human Behaviour.
- Sağır, A. (2014). Ölüm Sosyolojisi. Ankara: Phoenix Yayınevi.
- Sherman, W. and Craig, A. (2003). Understanding Virtual Reality. United States: Morgan Kauf- mann Publishers.
- Spinoza, (1998). İnsan Anlağının İyileştirilmesi Üzerine. Descartes Söylem Spinoza İnceleme Leibniz Monadoloji içinde (Çev. Aziz Yardımlı), İstanbul: İdea Yayınevi, 57-89.
- Spinoza, (2011). Etika (Çev.: Hilmi Ziya Ülken). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
- Stokes, P. (2015). Deletion as Second Death: The Moral Status of Digital Remains. Springer Sci- ence. Business Media Dordrecht, Ethics Inf Technol. DOI 10.1007/s10676-015-9379-4
- Susam, A. (2015). Toplumsal Bellek ve Belgesel Sinema. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Swan, L S. and Howard, J. (2012). Digital İmmortality. International Journal of Machine Conscious- ness, Vol. 4, No. 1, World Scientific Publishing Company, 245-256. DOI: 10.1142/S1793843012400148
- Yalom, I. (2008). Güneşe Bakmak Ölümle Yüzleşmek (Çev.: Zeliha İyidoğan Babayiğit). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
- Yengin, D; Bayrak, T. (2018). Yeni Medya ve Sanal Gerçeklik. İstanbul: İstanbul Aydın Üniversite- si.
