Çocuk Gelişimcilerinin Hata Yönetimi Kültürüne Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Author :  

Year-Number: 2022-32
Yayımlanma Tarihi: 2022-09-05 10:47:39.0
Language : Türkçe
Konu : Eğitim Bilimleri
Number of pages: 234-251
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Bu araştırmanın amacı,  Hata Yönetimi Kültürüne yönelik çocuk gelişimcilerinin görüşlerini değerlendirmektir. Olgu Bilim Desin kullanılarak,   Türkiye’nin farklı illerinde görev yapan 36 çocuk gelişimci araştırmanın çalışma grubunu oluşturmuştur. Veri elde etmek için yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır.  Bu formdaki sorular literatür taraması ve çocuk gelişimcileri ile yapılan görüşmeler sonucunda hazırlanmıştır. Elde edilen görüşler bilgisayar aktarılmış ve numaralar verilmiştir. Böylece çocuk gelişimcilerinin görüşleri, içerik analizi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, araştırmaya katılan çocuk gelişimcilerinin hataları yönetme hususunda yetkin oldukları, hataları paylaştıkları, sebep oldukları hatalara yönelik yöneticilerinden ve meslektaşlarından olumlu tepkiler aldıkları sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca çocuk gelişimcileri, herhangi bir hataya sebebiyet vermeleri durumunda çoğunlukla bu hatayı çözmek için gerekli olan işlemleri yapacaklarını ifade etmiştir. Hatanın Çözümüne yönelik destek almak, Aynı hatanın bir daha yaşanmaması gibi sebeplerle hatalarını paylaşacaklarını ifade etmişleridir. Görev yaptıkları kurumlarda, kurum yöneticilerinin ve diğer çocuk gelişimcilerinin doğrudan yardım ederek veya öneride bulunarak, kendilerine hataların çözümünde yardımcı olacaklarını ifade etmişlerdir. Hataların yönetilmesi hususunda, çocuk gelişimcilerine ve yöneticilerine uzmanlar tarafından eğitimler verilmesi,  kurumda herhangi bir hata yaşanması durumunda, yöneticilerin ve çalışanların destekleyici tavırlar sergilemesi, hataların olabileceği gerçeği ile hareket ederek görevlerin sürdürülmesi ve hataların çözümü noktasında kurumda takım ruhu oluşturulması, araştırma sonuçlarına göre önerilmiştir.

Keywords

Abstract

The general purpose of this research is to evaluate the views of child development professionals opinion on Error Management Culture. Using the convenience sampling technique, 36 child development professionals working in the different provinces of Turkey formed the sample of the research. Vignette technique was used to obtain data. With this technique, a semi-structured interview form was prepared. The questions in this form were prepared as a result of literature review and interviews with child development professionals. Obtained opinions were transferred to the virtual environment and numbers were given. Thus, the views of child development professionals were analyzed using content analysis. According to the results obtained from the research, when the results of the research are examined, it has been concluded that the child development professionals participating in the research are competent in managing mistakes, they share the mistakes, and they receive positive reactions from their managers and colleagues for the mistakes they cause. In addition, child development professionals stated that if they cause any mistake, they will mostly take the necessary actions to solve this mistake. They stated that they would share their mistakes for reasons such as getting support for the solution of the error and not experiencing the same mistake again. They stated that in the institutions where they work, the administrators of the institution and other child development professionals help them in solving the mistakes by directly helping or making suggestions. According to the results of the research, it has been suggested that the child developers and administrators should be trained by experts on the management of errors, the managers and employees should show supportive attitudes in case of any mistakes in the institution, and the team spirit should be formed in the institution at the point of maintaining the tasks and solving the mistakes by acting with the fact that mistakes may occur.

Keywords


  • ASPB (2013a). Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Sosyal Hizmet Merkezleri Yönetme- liği, 9.02.2013 tarih ve 28554 Resmî Gazete. [http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/06/20110608M1-1..pdf Sayfasından erişildi.

  • ASPB (2015). Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlükleri Görev ve Çalışma Esasları Yö- nergesi,23.04.2015/31646. http://pdb.aile.gov.tr/data/559a8c89369dc5596872c3ed/Il_Mudurlukleri_Go rev_ve_C alisma_Esaslari_Yonergesi.pdf Sayfasından erişildi

  • Baker, D., Day, R. & Salas, E. (2006). Teamwork as an essential component of highrelia- bility organizations. Health services research, 41(4), 1576-1598.

  • Barter, C. & Renold, E. (2020, 16 Nisan). The Use of Vignettes in Qualitative Research. So- cial Research. uk/SRU25.html.

  • Berk, E.L. (2013). Bebekler ve Çocuklar Doğum Öncesinden Orta Çocukluğa. (7.Baskı). (Çev. Ed. Işıkoğlu Erdoğan, N.). Ankara: Nobel Yayıncılık.

  • Carmeli, A., Gittell J. H., (2009). High-quality relationships, psychological safety, and learning from failures in work organizations. Journal of Organizational Behavior, 30(6), 709-729.

  • Cesur, E., & AKYOL, A. K. (2018). Aile ve sosyal politikalar bakanlığında çocuk geli- şimci olmak. Toplum ve Sosyal Hizmet, 29(2), 245-269.

  • Cohen, L. & Manion, L. (2011). Research methods in education (7th Edition). Routlenge.

  • Cotton, K. (2003). Principals and student achievement: What the research says. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.

  • Creswell, J. W. (2012). Educational research: planning, conducting, and evaluating. (4th ed.). Pearson Education.

  • Creswell, J. W. & Clark, V. L. P. (2017). Designing and conducting mixed methods research. Sage Publications.

  • ÇUÇEP (2016). Çocuk gelişimi lisans eğitimi ulusal çekirdek eğitim programı 2016. https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/ Ulusal-cekirdekegitimiprogramlari/cocuk_gelisimi_cekirdek_egitim_programi.pdf (Erişim tarihi: 28.07.2022)

  • Doğan, A., Baykoç, N. (2015). Türkiye’de Bulunan Üniversitelerin Lisans Programları- nın Çocuk Gelişimi Açısından İncelenmesi. Hacettepe Universty Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 425-432.

  • Edmondson, A. C. (2004). Learning from mistakes is easier said than done: group and organizational influences on the detection and correction of human error. The Journal of Applied Behavioral Science, 40(1), 66.

  • Finch, J. (1987). The Vignette Technique in Survey Research. Sociology, 21,105-14.

  • Gander, M.J ve Gandiner, H.W. (2015). Çocuk ve Ergen Gelişimi (8. Baskı). (Çev. Dön- mez, A., Bekir, O., Çelen, N.), Ankara: İmge Kitabevi

  • Gay, L. P. (1987). Edueationai researeh competendes for analysis and applieation. Merrill Pub- lishing Comp.

  • Genç, N. (2005). Yönetim ve organizasyon. Seçkin Yayıncılık.

  • Goffman, E. (1959). The presentation of self in everyday life, doubleday. Garden City.

  • Gronewold, U. & Donle, M. (2011). Organizational error climate and auditors. Predispo sitions toward handling errors. Behavioral Research in Accounting ,23(2), 69–92

  • Greene, J. C., Krayder, H., & Mayer, E. (2005). Combining qualitative and quantitative methods in social inquiry. Somekh B. & Lewin C. (Eds.), Research methods in the social sciences (pp. 275-282). Sage.

  • Guchait, P., Paşamehmetoğlu, A. & Lanza-Abbott, J. A. (2015). The importance of error management culture in organizations: The impact on employee helping behaviors during service failures and recoveries in restaurants. Journal of Human Resources in Hospitality & Tourism, 14, 45–67.

  • Helmreich, R. L. (1998). Error Management as Organizational Strategy. In Proceedings of the IATA Human Factors Seminar, 1-7.

  • Ivankova, N., Creswell, J. & Stick, S. (2006). Using mixed-methods sequential explana- tory design: From theory to practice. Field Methods, 18(1), 3-20.

  • Jeffries, C. & Maeder, D. W. (2004). Using vignettes to build and assess teacher unders- tanding of instructional strategies. The Professional Educator, 26(1-2), 17–28.

  • Karaaslan T.B., Taştepe, T., Köksal Akyol, A. (2018). Hastanede Görev Yapan Çocuk Gelişimcilerin Çalışma Kapsam ve Koşulları İle İş Doyumlarının İncelenmesi. Uluslararası Aile Çocuk ve Eğitim Dergisi, 15, 1-46.

  • Kahraman, G., Ö., Ceylan, Ş., Korkmaz, E. (2016). 0-3 Yaş Arası Çocukların Gelişimsel Değerlendirmelerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 9(2), 60-69.

  • Keith, N., & Frese, M. (2011). Enhancing firm performance and innovativeness through error management culture. The Handbook of Organizational Culture and Climate. SAGE Publications.

  • Leenders, R.T.A.J., Van Engelen, Jo M.L., Kratzer, J. (2003). Virtuality, communication, and new product team creativity: a social network perspective. Journal of Engineering and Technology Managemet 20, 69–92.

  • Malhotra, M., et al. "Maternal and fetal outcome in valvular heart disease." International Journal of Gynecology & Obstetrics 84.1 (2004): 11-16.

  • Miles, M., B. & Huberman, AM. (1994). Qualitative data analysis: a sourcebook for new methods. Sage.

  • Münüklü, G., Ülküer, N.(2021). Hastanelerde Çalışan Çocuk Gelişimcilerin Çalışma Ortamlarının Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Üsküdar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstütüsü, İstanbul.

  • Reason J. (1990). Human Error. Cambridge University Press.

  • Resmî Gazete (2013). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/02/20130209-3.htm (29.07.2022).

  • Resmî Gazete (2017). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/12/20171225.pdf

  • Resmî Gazete (2018) .http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2020_06/24163215_ozel_eYitim_ yonetmeliYi_son_hali.pdf (29.07.2022).

  • Saban, A. (2008). Okula ilişkin metaforlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 55(55), 459-496

  • Selçuk, Z., Palancı, M., Kandemir, M. & Dündar, H. (2014). Eğitim ve bilim dergisinde yayınlanan araştırmaların eğilimleri: İçerik Analizi. Eğitim ve Bilim, 39(173), 430-453.

  • Şahin, S. (2017). Okul Öncesi Dönemde Motor Gelişim. (23-35). Çocuk Gelişimi 2- Okul Öncesi Döneminde Gelişim. (1.Baskı). Turan, F., Yükselen A. (Ed.). Ankara: Hedef CS Basın Yayın.

  • Taştepe, T. ve Köksal Akyol, A. (2014). Hastanelerde Görev Yapan Çocuk Gelişimcile- rin Çalışma Ortamları İle Mesleklerine İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(1-2-3), 29-54.

  • TDK Güncel Türkçe Sözlük. (2022, 29 Temmuz). Hata https://sozluk.gov.tr/?kelime=cocuk

  • TDK Güncel Türkçe Sözlük. (2022, 16 Temuz). Hata https://sozluk.gov.tr/?kelime=hata

  • Topçu, S. (2009). Silinmeyen İzler Çocuk, Genç ve Engellilerin İstismar ve İhmali. (1. Baskı). Ankara: Phoenix Yayınevi.

  • TÜİK (2020). İstatistiklerle Çocuk, https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Istatistiklerle-Cocuk-2020- 37228 (29.07.2022)

  • Van Dyck, C., Frese, M., Baer, M., & Sonnentag, S. (2005). Organizational error man- agement culture and its impact on performance: A two-study replication. Journal of Applied Psychology, 90(6), 1228-1240

  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yay.

  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Ya- yıncılık.

  • Yüksek Öğretim Kurumu YÖK, (2022). https://yokatlas.yok.gov.tr/lisans- bolum.php?b=20901.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics