Author :
Abstract
Türkiye’nin öncü Kavramsal sanatçılarından olan Füsun Onur, döneminin heykel sanatının ifade olanaklarını zenginleştirmesi bakımından dikkat çekici bir öneme sahiptir. Sanatçı, ürettiği eserlerde İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nin ve sanat çevresinin gelenekleşmiş üsluplarını kullanmaktan ziyade, kendi yaşamının ona sunduğu imkânlarla kendisini merkeze alarak izleyicinin heykelin tanımını sorgulamasına yol açmıştır. Füsun Onur, heykelin alışıldık formlarını sorguya açarken mekânı eserlerine dâhil etmiş, üretimlerini herhangi bir disiplinle sınırlamadan gerçekleştirmiştir. Sanatçının Türkiye’de yirmi yıla yakın süre destek görememesinin nedeni döneminin sanatsal kırılmalarını gerçekleştiren sanatçılardan biri olması ve sınır tanımamış olmasıdır. Sanatçının yaşadığı dönem açısından kendisini özgür bırakabilme yetisi, onun sanatsal pratiğinin devamlılığı açısından önemlidir. Sanatçı, eserlerini zaman-mekân kavramları ekseninde gerçekleştirirken “sıradan olan”ı “sihirli” bir ana dönüştürmekte, sanatsal ifadesini ısrarla genişletmektedir. Onur, sanatını metaforik bir zeminde kurgularken sanat eserinin anlamının çoğaldığı bir atmosfer yaratarak izleyicinin görme biçimini yöneltmekten kaçınmıştır. Sanatçının sanat çevresinde hak ettiği değer geç de olsa algılanmış ve sanatsal dili ancak eserleri alışıldık kalıplara sokulmadan okunmaya açık hale gelmiştir.
Keywords
Abstract
Füsun Onur, one of Turkey's pioneering Conceptual artists, has a remarkable importance in enriching the expressive possibilities of sculpture during her era. Rather than adhering to traditional styles favored by İstanbul State Academy of Fine Arts and art circles, Onur prompts viewers to question the very definition of sculpture by placing herself at the center of the possibilities her life offers. In challenging conventional forms of sculpture, she incorporates space into her works and transcends disciplinary boundaries. For nearly twenty years, Onur received little support in Türkiye due to her role in publishing artistic boundaries and embracing the ruptures of her time. Her ability to emancipate herself within the context of her era is crucial for the continuity of her artistic practice. By exploring concepts of time and space in her works, Onur transforms the "ordinary" into a “magical” moment and persistently expands her artistic expression. Grounding her art in metaphor, she avoids dictating the viewer's interpretation, creating an atmosphere where the meaning of the artwork multiplies. While recognition of Onur’s contributions in art circles has been somewhat delayed, her artistic language is now increasingly appreciated for its ability to evade conventional moulds, allowing her works to be interpreted more openly.
