İspanyol kemancı ve besteci Pablo de Sarasate (1844–1908), 19. yüzyıl Avrupa’sında yükselen ulusal kimlik arayışları ve virtüözite idealleri doğrultusunda şekillenen müzikal anlayışın önde gelen temsilcilerinden biri olmuştur. Sarasate, eserlerinde İspanyol halk ezgileri ve dans ritimlerinden beslenirken, teknik üstünlüğüyle dikkat çekmiş; aynı zamanda yerel kültürel unsurları klasik müzik formları içerisinde estetik bir yeniden inşa sürecine tabi tutmuştur. Bu çalışmada, sanatçının yaşam öyküsü, bestecilik yönü, çağdaşı bestecilerle kurduğu sanatsal ilişkiler ile romantik dönemin bireysel anlatımı ve milli müzik anlayışı arasındaki denge bağlamında incelenmiştir. Sarasate, hem 19. yüzyılın estetik ve kimlik arayışlarına yanıt veren hem de çağdaş keman edebiyatını biçimlendiren bir müzikal figür olarak öne çıkmaktadır.
Spanish violinist and composer Pablo de Sarasate (1844–1908) emerged as a prominent representative of a musical conception shaped by the rising ideals of national identity and virtuosity in 19th-century Europe. Drawing upon Spanish folk melodies and dance rhythms, Sarasate’s works stand out not only for their technical brilliance but also for their aesthetic approach to reconstructing local culture within classical music forms. This study examines the artist’s biography, compositional style, and artistic relationships with his contemporaries, exploring the balance he maintained between Romantic individual expression and the ideals of national music. Sarasate appears as a musical figure who both responded to the aesthetic and identity quests of the 19th century and helped shape the modern violin repertoire.