Author:
Abstract
Çocuk istismarı, çocuğun kısa ve uzun vadede ciddi tıbbi, psikolojik ve sosyal sorunlar yaşamasına neden olan bir sosyal sorundur. Mağdur ve yakınlarının damgalanma kaygısı yaşaması nedeni ile tespit edilen istatiksel veriler buz dağının görünen kısmıdır. Hekim, hemşire, psikolog ve sosyal hizmet uzmanı gibi birçok profesyonel bu sorunun tespiti, rehabilitasyonu ve önlenmesinde görev almaktadır. Bu çalışmada hekimlerin çocuk ihmal ve istismarı hakkındaki görüşleri, vakayı nasıl tespit ettikleri ve raporladıkları, nasıl etkilendikleri ve yaşadıkları zorluklar nitel olarak araştırılmıştır. Hekimlerin ihmal ve istismarla ilgili aldıkları eğitimin yeterli olduğunu düşündükleri, istismar vakalarını yıpratıcı buldukları ve öfke, üzüntü yaşadıkları, muayene sürelerinin yetersizliğinin ihmal ve istismarın tespitini zorlaştırdığı, raporlama aşamasında çocuğun nasıl etkileneceği konusunda kaygı duydukları saptanmıştır.
Keywords
Abstract
Child abuse is a social problem that causes the child to experience serious medical, psychological and social problems in the short and long term. The statistical numbers determined due to the stigma anxiety of the victims and their relatives reflect a small part of the problem. Many professionals such as doctors, nurses, psychologists and social workers are involved in the detection, rehabilitation and prevention of this problem. In this study, doctors' views on child neglect and abuse, how they detected and reported the case, how they were affected and the difficulties they experienced were qualitatively investigated. It was determined that the physicians thought that the education they received about neglect and abuse was sufficient, they found the cases of abuse wearing out, they experienced anger and sadness, the inadequacy of the examination times made it difficult to detect the neglect and abuse, and they were concerned about how the child would be affected at the reporting stage.